Преводи за „wykończanie“ в полски » немски речника

wykończenie <род ‑ia, мн ‑ia> [vɨkoj̃tʃeɲe] СЪЩ ср

1. wykończenie (forma: domu):

wykończenie

Innenausstattung f

staranne wykończenie

Sorge f um Details

staranne wykończenie

Detailverliebtheit f

2. wykończenie (ozdobny brzeg):

wykończenie

Schmuckrand м

wykonanie <род ‑ia, мн ‑ia> [vɨkonaɲe] СЪЩ ср

1. wykonanie (czynność):

wykonanie

Ausführung f

niemożliwy do wykonania

unausführbar

2. wykonanie (jakość):

wykonanie

Ausführung f

doskonałe wykonanie

perfekte Ausführung

3. wykonanie (odtworzenie: utworu, piosenki):

wykonanie

Vortrag м

wykonanie

Ausführung f

wykonawczyni [vɨkonaftʃɨɲi] СЪЩ f

wykonawczyni → wykonawca

Вижте също: wykonawca

wykonawca <род ‑cy, мн ‑cy> [vɨkonaftsa] СЪЩ м decl jak f w lp geh

1. wykonawca:

wykonawca (realizator: robót, projektu, zlecenia)

Ausführende(r) mf

wykonawca (realizator: robót, projektu, zlecenia)

Auftragnehmer(in) м (f)

wykonawca (testamentu, wyroku)

Vollstrecker(in) м (f)

2. wykonawca (odtwórca: roli, utworu):

wykonawca

Darsteller(in) м (f)

wykonawca

Ausführende(r) mf

wykończony [vɨkoj̃tʃonɨ] ПРИЛ

1. wykończony (wykonany):

wykończony dom

fertig gestellt

wykończony przedmiot

ausgearbeitet

2. wykończony разг (zmęczony):

wykończony człowiek

erledigt разг

wykończony człowiek

fertig разг

być wykończonym

k o sein разг

być wykończonym

wie erschlagen sein разг

wykolejenie <род ‑ia, мн ‑ia> [vɨkolejeɲe] СЪЩ ср geh (odstępstwo od normy)

wykolejenie

Abweichung f

wykolejenie

Entgleisung f

wykolejenie językowe

sprachliche Abweichung [o. Normverletzung f ]

wykorzeniać <‑ia> [vɨkoʒeɲatɕ], wykorzenić [vɨkoʒeɲitɕ] ГЛАГ прх св

1. wykorzeniać geh (wyrwać):

wykorzeniać chwasty

mit der Wurzel ausreißen

wykorzeniać roślinę

mit der Wurzel ausgraben

2. wykorzeniać прен (tępić):

wykorzeniać dziwactwa, wady

ausrotten

wykończeniowy [vɨkoj̃tʃeɲovɨ] ПРИЛ

wykończeniowy

Fertigungs-

roboty wykończeniowe

Fertigungsarbeiten fpl

wykolejeniec <род ‑eńca, мн ‑eńcy> [vɨkolejeɲets] СЪЩ м разг

wykolejeniec

heruntergekommener Mensch м разг

wykolejeniec

verkrachte Existenz f разг

wykolejeniec

[menschliches] Wrack ср прен

niewykonanie <род ‑ia, no pl > СЪЩ ср

niewykonanie

Nichterfüllung f

przy niewykonaniu umowy ЮР

bei Nichterfüllung des Vertrags

prawykonanie <род ‑ia, мн ‑ia> [pravɨkonaɲe] СЪЩ ср geh

prawykonanie

Uraufführung f

prawykonanie utworu muzycznego

Uraufführung eines musikalischen Werkes

wykończyć [vɨkoj̃tʃɨtɕ]

wykończyć св od wykańczać

Вижте също: wykańczać

I . wykańczać <‑cza; св wykończyć> [vɨkaj̃tʃatɕ] ГЛАГ прх

1. wykańczać (doprowadzać do końca):

wykańczać zadanie

beenden

wykańczać zadanie

zu Ende führen

2. wykańczać (zużywać do końca):

wykańczać zapasy

aufbrauchen

wykańczać zapasy

verbrauchen

3. wykańczać разг (zabijać):

wykańczać

fertig machen разг

wykańczać

erledigen разг

4. wykańczać разг (męczyć):

wykańczać kogoś czymś

jdn mit etw fertig machen разг

wykańczać kogoś nerwowo

jdn psychisch fertig machen разг

II . wykańczać <‑cza; св wykończyć> [vɨkaj̃tʃatɕ] ГЛАГ рефл

1. wykańczać разг (wyczerpywać się):

wykańczać się czymś

sich вин mit etw abplagen [o. herumschlagen разг ]

wykańczać się nerwowo

sich вин psychisch kaputtmachen разг [o. zugrunde richten прен ]

2. wykańczać:

wykańczać (zostawać zużytym) (zapasy)

ausgehen

wykańczać (zostawać zużytym) (zapasy)

aufgebraucht werden

wykonawca <род ‑cy, мн ‑cy> [vɨkonaftsa] СЪЩ м decl jak f w lp geh

1. wykonawca:

wykonawca (realizator: robót, projektu, zlecenia)

Ausführende(r) mf

wykonawca (realizator: robót, projektu, zlecenia)

Auftragnehmer(in) м (f)

wykonawca (testamentu, wyroku)

Vollstrecker(in) м (f)

2. wykonawca (odtwórca: roli, utworu):

wykonawca

Darsteller(in) м (f)

wykonawca

Ausführende(r) mf

wykonalny [vɨkonalnɨ] ПРИЛ

1. wykonalny geh (możliwy do wykonania):

wykonalny zadanie

ausführbar

wykonalny zadanie

machbar

2. wykonalny ЮР:

wykonalny

vollstreckbar

wykonywać <‑nuje; св wykonać> [vɨkonɨvatɕ] ГЛАГ прх

1. wykonywać (urzeczywistniać):

wykonywać obowiązki, plan

ausführen

wykonywać obowiązki, plan

erfüllen

wykonywać polecenie

ausfüllen

wykonywać operację, eksperyment

durchführen

wykonywać robotę, ćwiczenie

ausführen

wykonywać robotę, ćwiczenie

erledigen

wykonywany zawód

ausgeübter Beruf м

wykonać wyrok

ein Urteil vollstrecken

2. wykonywać (produkować):

wykonywać odlew, otwór, obrót

ausführen

wykonywać odlew, otwór, obrót

fertig stellen

wykonany z czegoś

aus etw hergestellt

3. wykonywać (odtwarzać):

wykonywać koncert, taniec, utwór

aufführen

I . wykoślawiać <‑ia; imp ‑aj> [vɨkoɕlavjatɕ], wykoślawić [vɨkoɕlavitɕ] св ГЛАГ прх разг

1. wykoślawiać (wykrzywić):

wykoślawiać

[ver]biegen

wykoślawiać

[ver]krümmen

wykoślawiać nogi

die Beine einknicken

2. wykoślawiać прен (zniekształcić):

wykoślawiać

verfälschen

wykoślawiać obraz rodziny

das Bild der Eltern verfälschen

wykoślawiać komuś charakter

jds Charakter verderben прен

II . wykoślawiać <‑ia; imp ‑aj> [vɨkoɕlavjatɕ], wykoślawić [vɨkoɕlavitɕ] св ГЛАГ рефл разг

1. wykoślawiać (wykrzywić się):

wykoślawiać

schief getreten werden

buty mu się wykoślawiły

seine Schuhe mpl sind ganz ausgelatscht

2. wykoślawiać (zdeformować się):

sumienie mu się wykoślawiło

sein Gewissen ср ist total verbogen прен