Преводи за „unkompetent“ в немски » полски речника

I . ịnkompetent [ˈɪnkɔmpetɛnt, ---​ˈ-] ПРИЛ a. ЮР

inkompetent Mitarbeiter, Gericht

niekompetentny

II . ịnkompetent [ˈɪnkɔmpetɛnt, ---​ˈ-] НРЧ

inkompetent leiten:

inkompetent

niekompetentnie

I . kompetẹnt [kɔmpe​ˈtɛnt] ПРИЛ

1. kompetent a. ЮР (zuständig):

kompetent Sachbearbeiter, Richter

kompetentny

kompetent Urteil

miarodajny

die kompetente Stelle

właściwa jednostka f

welches Gericht ist für solche Fälle kompetent?

który sąd м jest właściwy rzeczowo?

2. kompetent ЛИНГВ:

kompetenter Sprecher

rodzimy użytkownik м języka

II . kompetẹnt [kɔmpe​ˈtɛnt] НРЧ

kompetent informieren:

kompetent

kompetentnie

Ịnkompetenz <‑, ‑en> [ˈɪnkɔmpetɛnts, ---​ˈ-] СЪЩ f a. ЮР

Inkompetenz

niekompetencja f

fachliche Inkompetenz

brak м kompetencji fachowej

Kẹrnkompetenz <‑, ‑en> СЪЩ f

Kernkompetenz

podstawowa kompetencja f

Ịnnenkompetenz <‑, ‑en> СЪЩ f ЮР

Innenkompetenz

kompetencja f wewnętrzna

Organkompetenz <‑, ‑en> СЪЩ f ЮР

Organkompetenz

kompetencja f organu

Annexkompetenz <‑, ‑en> СЪЩ f ЮР

Annexkompetenz

rozszerzenie ср kompetencji ustawodawczej na problemy związane z przygotowaniem i realizacją ustawy

Kompetẹnz <‑, ‑en> [kɔmpe​ˈtɛnts] СЪЩ f

Kompetenz

kompetencja f

Kompetenz ЮР

właściwość f

seine Kompetenzen überschreiten

przekraczać [св przekroczyć] swoje kompetencje

das liegt nicht in meiner Kompetenz

to wykracza poza moje kompetencje

jds Kompetenz bestreiten

kwestionować [св za‑] czyjeś kompetencje

jds Kompetenz anzweifeln

powątpiewać w czyjeś kompetencje

außerhalb jds Kompetenzen

poza czyimiś kompetencjami

Kompetenz delegieren ЮР

delegować kompetencję

ungeschriebene Kompetenz des Organs ЮР

niepisana kompetencja organu

trompe̱ten* [trɔm​ˈpeːtən] ГЛАГ нпрх

1. trompeten (Trompete blasen):

trompeten

grać [св za‑] na trąbce

2. trompeten:

trompeten (Töne hervorbringen) (Elefant)

trąbić [св za‑]

3. trompeten:

trompeten (lautstark äußern)

trąbić [св roz‑ ]разг

trompeten (sich laut schnäuzen)

głośno się wysmarkać

I . ụnkompliziert [ˈʊnkɔmplitsiːɐ̯t] ПРИЛ

unkompliziert Person, Fall, Gerät:

unkompliziert

nieskomplikowany

II . ụnkompliziert [ˈʊnkɔmplitsiːɐ̯t] НРЧ

unkompliziert vorgehen

bez komplikacji

unkompliziert sich ausdrücken

w nieskomplikowany sposób

etw unkompliziert erklären

tłumaczyć [св wy‑] coś w nieskomlikowany sposób