münden [ˈmʏndən] ГЛАГ нпрх +haben o sein
Mund <-[e]s, Münder> [munt, Plː ˈmʏndɐ] СЪЩ м
1. Mund:
2. Mund разг (Mundwerk):
Phrases:
| ich | munde |
|---|---|
| du | mundest |
| er/sie/es | mundet |
| wir | munden |
| ihr | mundet |
| sie | munden |
| ich | mundete |
|---|---|
| du | mundetest |
| er/sie/es | mundete |
| wir | mundeten |
| ihr | mundetet |
| sie | mundeten |
| ich | habe | gemundet |
|---|---|---|
| du | hast | gemundet |
| er/sie/es | hat | gemundet |
| wir | haben | gemundet |
| ihr | habt | gemundet |
| sie | haben | gemundet |
| ich | hatte | gemundet |
|---|---|---|
| du | hattest | gemundet |
| er/sie/es | hatte | gemundet |
| wir | hatten | gemundet |
| ihr | hattet | gemundet |
| sie | hatten | gemundet |
PONS OpenDict
Искаш ли да добавиш дума, фраза или превод?
Изпрати ни ново предложение за PONS OpenDict. Предложенията се преглеждат от редакционния екип на PONS и след това се включват в PONS OpenDict.