 
  
 brann·te [ˈbrantə] ГЛАГ
brannte imp von brennen
I. bren·nen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] ГЛАГ нпрх
1. brennen (in Flammen stehen):
2. brennen (angezündet sein):
3. brennen ЕЛЕК разг (an sein):
4. brennen (schmerzen):
5. brennen (auf etw sinnen):
II. bren·nen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] ГЛАГ нпрх безл
III. bren·nen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] ГЛАГ прх
2. brennen (destillieren):
4. brennen (aufbrennen):
I. bren·nen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] ГЛАГ нпрх
1. brennen (in Flammen stehen):
2. brennen (angezündet sein):
3. brennen ЕЛЕК разг (an sein):
4. brennen (schmerzen):
5. brennen (auf etw sinnen):
II. bren·nen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] ГЛАГ нпрх безл
III. bren·nen <brennt, brannte, gebrannt> [ˈbrɛnən] ГЛАГ прх
2. brennen (destillieren):
4. brennen (aufbrennen):
 
  
 PONS OpenDict
Искаш ли да добавиш дума, фраза или превод?
Изпрати ни ново предложение за PONS OpenDict. Предложенията се преглеждат от редакционния екип на PONS и след това се включват в PONS OpenDict.
