An·stand <-s> СЪЩ м kein мн
an|ste·hen ГЛАГ нпрх irr +haben o südd, A, CH a. sein
2. anstehen (zu erledigen sein):
-
- Anstand м <-s>
-
- Anstand м <-s>
-
- Anstand м <-s>
-
- Anstand м <-s>
| ich | stehe | an |
|---|---|---|
| du | stehst | an |
| er/sie/es | steht | an |
| wir | stehen | an |
| ihr | steht | an |
| sie | stehen | an |
| ich | stand | an |
|---|---|---|
| du | standest | an |
| er/sie/es | stand | an |
| wir | standen | an |
| ihr | standet | an |
| sie | standen | an |
| ich | habe | angestanden |
|---|---|---|
| du | hast | angestanden |
| er/sie/es | hat | angestanden |
| wir | haben | angestanden |
| ihr | habt | angestanden |
| sie | haben | angestanden |
| ich | hatte | angestanden |
|---|---|---|
| du | hattest | angestanden |
| er/sie/es | hatte | angestanden |
| wir | hatten | angestanden |
| ihr | hattet | angestanden |
| sie | hatten | angestanden |
PONS OpenDict
Искаш ли да добавиш дума, фраза или превод?
Изпрати ни ново предложение за PONS OpenDict. Предложенията се преглеждат от редакционния екип на PONS и след това се включват в PONS OpenDict.