I. beg·gar [ˈbegəʳ, Am -ɚ] СЪЩ
1. beggar (poor person):
- beggar
-
2. beggar + adj esp Brit:
II. beg·gar [ˈbegəʳ, Am -ɚ] ГЛАГ прх
Phrases:
| I | beggar |
|---|---|
| you | beggar |
| he/she/it | beggars |
| we | beggar |
| you | beggar |
| they | beggar |
| I | beggared |
|---|---|
| you | beggared |
| he/she/it | beggared |
| we | beggared |
| you | beggared |
| they | beggared |
| I | have | beggared |
|---|---|---|
| you | have | beggared |
| he/she/it | has | beggared |
| we | have | beggared |
| you | have | beggared |
| they | have | beggared |
| I | had | beggared |
|---|---|---|
| you | had | beggared |
| he/she/it | had | beggared |
| we | had | beggared |
| you | had | beggared |
| they | had | beggared |
PONS OpenDict
Искаш ли да добавиш дума, фраза или превод?
Изпрати ни ново предложение за PONS OpenDict. Предложенията се преглеждат от редакционния екип на PONS и след това се включват в PONS OpenDict.