re·fute [rɪˈfju:t] ГЛАГ прх
1. refute (disprove):
- to refute sth
- etw widerlegen [o. entkräften]
- to refute an assertion [or contention]
-
- to refute a charge [or an allegation]
-
- to refute sth irresistibly
-
| I | refute |
|---|---|
| you | refute |
| he/she/it | refutes |
| we | refute |
| you | refute |
| they | refute |
| I | refuted |
|---|---|
| you | refuted |
| he/she/it | refuted |
| we | refuted |
| you | refuted |
| they | refuted |
| I | have | refuted |
|---|---|---|
| you | have | refuted |
| he/she/it | has | refuted |
| we | have | refuted |
| you | have | refuted |
| they | have | refuted |
| I | had | refuted |
|---|---|---|
| you | had | refuted |
| he/she/it | had | refuted |
| we | had | refuted |
| you | had | refuted |
| they | had | refuted |
PONS OpenDict
Искаш ли да добавиш дума, фраза или превод?
Изпрати ни ново предложение за PONS OpenDict. Предложенията се преглеждат от редакционния екип на PONS и след това се включват в PONS OpenDict.
Примери от PONS речника (редакционно проверени)
- to refute an assertion [or contention]
- to refute a charge [or an allegation]
- to refute sth irresistibly