II. kei·len [ˈkailən] ГЛАГ рефл region разг (sich prügeln)
| ich | keile |
|---|---|
| du | keilst |
| er/sie/es | keilt |
| wir | keilen |
| ihr | keilt |
| sie | keilen |
| ich | keilte |
|---|---|
| du | keiltest |
| er/sie/es | keilte |
| wir | keilten |
| ihr | keiltet |
| sie | keilten |
| ich | habe | gekeilt |
|---|---|---|
| du | hast | gekeilt |
| er/sie/es | hat | gekeilt |
| wir | haben | gekeilt |
| ihr | habt | gekeilt |
| sie | haben | gekeilt |
| ich | hatte | gekeilt |
|---|---|---|
| du | hattest | gekeilt |
| er/sie/es | hatte | gekeilt |
| wir | hatten | gekeilt |
| ihr | hattet | gekeilt |
| sie | hatten | gekeilt |
PONS OpenDict
Искаш ли да добавиш дума, фраза или превод?
Изпрати ни ново предложение за PONS OpenDict. Предложенията се преглеждат от редакционния екип на PONS и след това се включват в PONS OpenDict.