I. knạllen ГЛАГ нпрх
1. knallen +haben:
2. knallen +haben (ein Geräusch erzeugen):
3. knallen +sein разг (prallen):
7. knallen +sein:
- knallen (zerspringen) (Reifen, Ballon)
- pękać [св pęknąć]
II. knạllen ГЛАГ прх
2. knallen разг (werfen):
IV. knạllen ГЛАГ безл +haben
Knạll <‑[e]s, ‑e> [knal] СЪЩ м
Knall (des Schusses):
| ich | knalle |
|---|---|
| du | knallst |
| er/sie/es | knallt |
| wir | knallen |
| ihr | knallt |
| sie | knallen |
| ich | knallte |
|---|---|
| du | knalltest |
| er/sie/es | knallte |
| wir | knallten |
| ihr | knalltet |
| sie | knallten |
| ich | habe | geknallt |
|---|---|---|
| du | hast | geknallt |
| er/sie/es | hat | geknallt |
| wir | haben | geknallt |
| ihr | habt | geknallt |
| sie | haben | geknallt |
| ich | hatte | geknallt |
|---|---|---|
| du | hattest | geknallt |
| er/sie/es | hatte | geknallt |
| wir | hatten | geknallt |
| ihr | hattet | geknallt |
| sie | hatten | geknallt |
PONS OpenDict
Искаш ли да добавиш дума, фраза или превод?
Изпрати ни ново предложение за PONS OpenDict. Предложенията се преглеждат от редакционния екип на PONS и след това се включват в PONS OpenDict.