II. ekeln [ˈe:kl̩n] ГЛАГ прх безл
Ekel1 <-s> [ˈe:kl̩] СЪЩ м kein мн
ekel·er·re·gend, Ekel er·re·gend ПРИЛ
| ich | ekle / ekele |
|---|---|
| du | ekelst |
| er/sie/es | ekelt |
| wir | ekeln |
| ihr | ekelt |
| sie | ekeln |
| ich | ekelte |
|---|---|
| du | ekeltest |
| er/sie/es | ekelte |
| wir | ekelten |
| ihr | ekeltet |
| sie | ekelten |
| ich | habe | geekelt |
|---|---|---|
| du | hast | geekelt |
| er/sie/es | hat | geekelt |
| wir | haben | geekelt |
| ihr | habt | geekelt |
| sie | haben | geekelt |
| ich | hatte | geekelt |
|---|---|---|
| du | hattest | geekelt |
| er/sie/es | hatte | geekelt |
| wir | hatten | geekelt |
| ihr | hattet | geekelt |
| sie | hatten | geekelt |
PONS OpenDict
Искаш ли да добавиш дума, фраза или превод?
Изпрати ни ново предложение за PONS OpenDict. Предложенията се преглеждат от редакционния екип на PONS и след това се включват в PONS OpenDict.