contrariant(e) [kɔ͂tʀaʀjɑ͂, jɑ͂t] ПРИЛ
1. contrariant (↔ docile):
- contrariant(e) personne
-
2. contrariant (fâcheux):
- contrariant(e)
-
contrarier [kɔ͂tʀaʀje] ГЛАГ прх
2. contrarier (déranger):
3. contrarier (faire obstacle à):
| je | contrarie |
|---|---|
| tu | contraries |
| il/elle/on | contrarie |
| nous | contrarions |
| vous | contrariez |
| ils/elles | contrarient |
| je | contrariais |
|---|---|
| tu | contrariais |
| il/elle/on | contrariait |
| nous | contrariions |
| vous | contrariiez |
| ils/elles | contrariaient |
| je | contrariai |
|---|---|
| tu | contrarias |
| il/elle/on | contraria |
| nous | contrariâmes |
| vous | contrariâtes |
| ils/elles | contrarièrent |
| je | contrarierai |
|---|---|
| tu | contrarieras |
| il/elle/on | contrariera |
| nous | contrarierons |
| vous | contrarierez |
| ils/elles | contrarieront |
PONS OpenDict
Искаш ли да добавиш дума, фраза или превод?
Изпрати ни ново предложение за PONS OpenDict. Предложенията се преглеждат от редакционния екип на PONS и след това се включват в PONS OpenDict.
Няма налични примерни изречения
Опитай с друг запис