I. wyręczać <‑cza> [vɨrentʃatɕ], wyręczyć [vɨrentʃɨtɕ] св ГЛАГ прх geh
PONS OpenDict
Искаш ли да добавиш дума, фраза или превод?
Изпрати ни ново предложение за PONS OpenDict. Предложенията се преглеждат от редакционния екип на PONS и след това се включват в PONS OpenDict.
едноезични примери (не са проверени от PONS редакцията)
Wywierał jednocześnie ogromną presję na podległych mu esesmanów, nalegając między innymi, aby sami rozstrzeliwali Żydów, zamiast wyręczać się wachmanami.
pl.wikipedia.org Często wyręcza się swoim klonem i na niego wrzeszczy.
pl.wikipedia.org Uważano bowiem, że wszystkie te udogodnienia pomagały, a czasem i wyręczały kierowcę w różnych obowiązkach, a po ich wycofaniu najważniejsze podczas wyścigu będą umiejętności kierowcy.
pl.wikipedia.org Nate próbuje być dobrym samotnym ojcem, lecz w większości rodzicielskich obowiązków wyręcza go jego rodzina.
pl.wikipedia.org Nie było żadnego racjonalnego powodu, dla którego eksperymentator nie miałby sam aplikować wstrząsów uczniowi i „wyręczał się” nauczycielem.
pl.wikipedia.org