Преводи за „spółgłoska“ в полски » немски речника

spółgłoska <род ‑ki, мн ‑ki> [spuwgwoska] СЪЩ f ЛИНГВ

spółgłoska

Mitlaut м

spółgłoska

Konsonant м

spółgłoska twarda/miękka

harter/weicher Konsonant

Примери за spółgłoska

spółgłoska frykatywna

Frikativ м

spółgłoska sonorna

Sonorlaut м

spółgłoska wargowa ЛИНГВ

Labial[konsonant] м

spółgłoska niepodniebienna

nichtpalatal[isiert]er Konsonant м

spółgłoska niepalatalna

nichtpalataler Konsonant м

spółgłoska twarda ЛИНГВ

harter Konsonant м

spółgłoska welarna

Velar м

spółgłoska bezdźwięczna

stimmloser Konsonant м

spółgłoska miękka ЛИНГВ

weicher Konsonant м

spółgłoska przydechowa

Aspirata f

spółgłoska przedniojęzykowa ЛИНГВ

Koronal м

spółgłoska sycząca ЛИНГВ

Zischlaut м

spółgłoska zwarta

Verschlusslaut м

spółgłoska środkowojęzykowa

Mittelzungenmitlaut м

spółgłoska dentalna ЛИНГВ

Dentallaut м

spółgłoska wargowo-zębowa

Labiodental м

spółgłoska zwarto-wybuchowa

Plosiv м

spółgłoska przedniojęzykowo-zębowa ЛИНГВ

Dental м

едноезични примери (не са проверени от PONS редакцията)

полски

Д, Дд (de) – litera alfabetu cyrylickiego oznaczająca spółgłoskę [d].

pl.wikipedia.org

Jest również używane jako wariant zapisu spółgłoski szczelinowej języczkowo bezdźwięcznej ([χ]).

pl.wikipedia.org

Samodzielna litera h oznacza w nagłosie spółgłoskę [h], różną od [x], przykłady: hin [hɪn], występuje także w rzeczownikach złożonych rothaarig [ˈroːthaːrɪç].

pl.wikipedia.org

Bez wątpienia również zestaw dźwięków elymijskiego zawierał także spółgłoskę boczną /l/, zwarte /r/ i wargowo-miękkopodniebienne /w/, a także szczelinowe /s/ i /h/.

pl.wikipedia.org

W języku polskim dotyczy to głównie dźwięczności spółgłoski końcowej (np. chleb i chleba choć b w chleb wymawiane jest zwykle p).

pl.wikipedia.org

Oznacza dźwięk [xʷ], czyli uwargowioną spółgłoskę szczelinową miękkopodniebienną bezdźwięczną.

pl.wikipedia.org

Spółgłoska /r/ jest normalnie spółgłoską uderzeniową [ɾ], ale może być drżącą w stanowczej mowie.

pl.wikipedia.org

Ponadto wszystkie spółgłoski twarde (w końcowej fazie istnienia prasłowiańskiego – z wyjątkiem s, z, k, g, x) miały warianty miękkie przed j.

pl.wikipedia.org

Zgodnie z powszechnie uznawaną teorią laryngalną posiadał on trzy spółgłoski o artykulacji gardłowej lub krtaniowej (tzw. laryngały).

pl.wikipedia.org

Oznacza dźwięk [ʂ], tj. spółgłoskę szczelinową z retrofleksją bezdźwięczną.

pl.wikipedia.org