przytoczyć [pʃɨtotʃɨtɕ]
przytoczyć св od przytaczać
przytaczać <‑cza; св przytoczyć [lub na‑]> [pʃɨtatʃatɕ] ГЛАГ прх
1. przytaczać (cytować):
- przytaczać fragment, wypowiedź
-
2. przytaczać (wymieniać):
- przytaczać argument, dowody
-
- przytaczać argument, dowody
-
3. przytaczać (dostarczyć coś na miejsce):
PONS OpenDict
Искаш ли да добавиш дума, фраза или превод?
Изпрати ни ново предложение за PONS OpenDict. Предложенията се преглеждат от редакционния екип на PONS и след това се включват в PONS OpenDict.
Примери от PONS речника (редакционно проверени)
едноезични примери (не са проверени от PONS редакцията)
Na poparcie swej tezy podobieństwa języka litewskiego do łaciny przytoczył listę 74 słów podobnych w obu językach.
pl.wikipedia.org Ustrój tej poleis przytoczył nie tylko jako przykład wzorowych badań filozoficznych, ale i obraz oparty na racjonalnych przesłankach komparatystyki polityczno-prawnej.
pl.wikipedia.org Lord przytoczył wówczas wszystkie zbrodnie swojej bratowej mówiąc, że ma nie dowody.
pl.wikipedia.org Chociaż główny autor został zmuszony do stwierdzenia, że nie wszystkie fakty, jakie przytoczył, były sprawdzone, ekspedycje karne zawieszono.
pl.wikipedia.org Z lat 1184–1231 można przytoczyć bardzo niewiele przykładów działania inkwizycji biskupiej w praktyce.
pl.wikipedia.org