Преводи за „interdykt“ в полски » немски речника

interdykt <род ‑u, мн ‑y> [interdɨkt] СЪЩ м

1. interdykt РЕЛ (zakaz pełnienia funkcji kościelnych):

interdykt

Interdikt ср

nałożyć na kogoś interdykt

jdm ein Interdikt auferlegen

2. interdykt ИСТ (zakaz posiadania):

interdykt

Interdikt ср

Примери за interdykt

nałożyć na kogoś interdykt

jdm ein Interdikt auferlegen

едноезични примери (не са проверени от PONS редакцията)

полски

Depozytariusz stawał się zaledwie dzierżycielem (a nie właścicielem jak w fiducji) rzeczy, dzięki czemu deponent mógł nadal rozporządzać rzeczą interdyktami posesoryjnymi.

pl.wikipedia.org

Papież ekskomunikował więc króla i nałożył interdykt na królestwo.

pl.wikipedia.org

Istniały trzy typy interdyktów posesoryjnych: retinendae possessionis (utrzymanie istniejącego posiadania), recuperandae possessionis (odzyskanie utraconego posiadania) oraz adipiscendae possesionis (do nabycia nowego posiadania).

pl.wikipedia.org

Nie zwracając uwagi na interdykt, jaki nałożył na jego diecezję arcybiskup – dalej udzielał posług religijnych wyklętemu księciu.

pl.wikipedia.org

Pierwsza „wojna” wybuchła z powodu sporu o prawo sprowadzania przez kapitułę piw zamiejscowych w latach 1380–1382 i spowodowała nałożenie na miasto interdyktu.

pl.wikipedia.org

Pretorowie przystosowali się do nowych warunków i potrzeb ludności, chroniąc owych posiadaczy interdyktami, przez ekscepcje oraz specjalne powództwo actio publicana.

pl.wikipedia.org

Początkowo florentyńczycy, zamiast próbować przeciwstawić się interdyktowi, zaczęli organizować procesje religijne z udziałem biczowników.

pl.wikipedia.org

Interdykty pretora określały podstawowe zasady, która ze stron powinna utrzymać się przy rzeczy spornej w danej sytuacji.

pl.wikipedia.org

W interdyktach tego typu pretor ustalał, która ze stron utrzyma się przy posiadaniu rzeczy spornej.

pl.wikipedia.org

Doprowadziło to rzucenia przez biskupa na miasto interdyktu.

pl.wikipedia.org