dokuczyć [dokutʃɨtɕ]
dokuczyć св od dokuczać
dokuczać <‑cza; imp ‑aj; св dokuczyć> [dokutʃatɕ] ГЛАГ нпрх
1. dokuczać < св po‑>:
PONS OpenDict
Искаш ли да добавиш дума, фраза или превод?
Изпрати ни ново предложение за PONS OpenDict. Предложенията се преглеждат от редакционния екип на PONS и след това се включват в PONS OpenDict.
едноезични примери (не са проверени от PONS редакцията)
Nie zniewala się ludzi, żeby im dokuczyć, chodzi o dochód.”.
pl.wikipedia.org Karolek nic sobie z tego nie robi i całe dnie obmyśla jak by tu komuś dokuczyć.
pl.wikipedia.org Są aroganckie i złośliwe, ciągle szukają sposobności, aby dokuczyć sąsiadującym z nimi owcom, choć złe uczynki niemal zawsze obracają się przeciwko nim.
pl.wikipedia.org Długi swoje spłacał zawsze na czas, choć potrafił nawet obudzić wierzyciela o piątej nad ranem, byle tylko szybko zwrócić mu dług i przy okazji mu dokuczyć.
pl.wikipedia.org Bóg w gniewie zamienił stolema w pół-lwa, pół-orła, a żeby jeszcze bardziej mu dokuczyć, przyprawił mu ośle uszy by nikt nie miał wątpliwości co do miernych możliwości intelektualnych nieszczęśnika.
pl.wikipedia.org