babcia <род ‑ci, мн ‑ie, род мн babć> [baptɕa] СЪЩ f
1. babcia (matka ojca lub matki):
PONS OpenDict
Искаш ли да добавиш дума, фраза или превод?
Изпрати ни ново предложение за PONS OpenDict. Предложенията се преглеждат от редакционния екип на PONS и след това се включват в PONS OpenDict.
Примери от PONS речника (редакционно проверени)
едноезични примери (не са проверени от PONS редакцията)
Kiedy miała sześć lat, jej matka i babcia chciały, by ojciec podpisał w końcu dokumenty rozwodowe; kiedy matka zapukała do drzwi, ojciec zastrzelił ją, a następnie popełnił samobójstwo.
pl.wikipedia.org Po powtórnym ożenku ojca, jego opiekunką została babcia ze strony ojca, która była jego opiekunką i doradczynią.
pl.wikipedia.org Babcia lub babka klozetowa – potoczne określenie osoby, na ogół starszej kobiety, pracującej w ubikacji publicznej w charakterze kasjera, odpowiedzialnej też za zachowanie higieny.
pl.wikipedia.org W wieku sześciu lat wygrał konkurs w swoim rodzinnym mieście, gdzie jego babcia nazwała go młodą krwią za jego żywiołowość.
pl.wikipedia.org Robi tak ze względu na zapis w testamencie jego babci, która przyznała mu wysokie prywatne stypendium, wypłacane jednakże tylko do końca studiów.
pl.wikipedia.org