I. ein|bür·gern [ˈainbʏrgɐn] ГЛАГ прх
1. einbürgern АДМ (eine Staatsangehörigkeit verleihen):
- jdn einbürgern
- to naturalize sb
2. einbürgern (heimisch werden):
- to naturalize sb
- jdn einbürgern
- to become entrenched attitudes, behaviour, word
- sich вин einbürgern
| ich | bürgere | ein |
|---|---|---|
| du | bürgerst | ein |
| er/sie/es | bürgert | ein |
| wir | bürgern | ein |
| ihr | bürgert | ein |
| sie | bürgern | ein |
| ich | bürgerte | ein |
|---|---|---|
| du | bürgertest | ein |
| er/sie/es | bürgerte | ein |
| wir | bürgerten | ein |
| ihr | bürgertet | ein |
| sie | bürgerten | ein |
| ich | habe | eingebürgert |
|---|---|---|
| du | hast | eingebürgert |
| er/sie/es | hat | eingebürgert |
| wir | haben | eingebürgert |
| ihr | habt | eingebürgert |
| sie | haben | eingebürgert |
| ich | hatte | eingebürgert |
|---|---|---|
| du | hattest | eingebürgert |
| er/sie/es | hatte | eingebürgert |
| wir | hatten | eingebürgert |
| ihr | hattet | eingebürgert |
| sie | hatten | eingebürgert |
PONS OpenDict
Искаш ли да добавиш дума, фраза или превод?
Изпрати ни ново предложение за PONS OpenDict. Предложенията се преглеждат от редакционния екип на PONS и след това се включват в PONS OpenDict.
Примери от PONS речника (редакционно проверени)
- sich вин einbürgern