в PONS речника
Voll·macht <-, -en> [ˈfɔlmaxt] СЪЩ f
1. Vollmacht (Ermächtigung):
voll|ma·chen ГЛАГ прх
- etw vollmachen
-
-
- Vollmacht f <-, -en>
-
- unbeschränkte Vollmacht
-
- Vollmacht, etw im Schnellverfahren zu entscheiden
-
- etw vollmachen
"Банково дело, финанси, застрахователно дело"
| ich | mache | voll |
|---|---|---|
| du | machst | voll |
| er/sie/es | macht | voll |
| wir | machen | voll |
| ihr | macht | voll |
| sie | machen | voll |
| ich | machte | voll |
|---|---|---|
| du | machtest | voll |
| er/sie/es | machte | voll |
| wir | machten | voll |
| ihr | machtet | voll |
| sie | machten | voll |
| ich | habe | vollgemacht |
|---|---|---|
| du | hast | vollgemacht |
| er/sie/es | hat | vollgemacht |
| wir | haben | vollgemacht |
| ihr | habt | vollgemacht |
| sie | haben | vollgemacht |
| ich | hatte | vollgemacht |
|---|---|---|
| du | hattest | vollgemacht |
| er/sie/es | hatte | vollgemacht |
| wir | hatten | vollgemacht |
| ihr | hattet | vollgemacht |
| sie | hatten | vollgemacht |
PONS OpenDict
Искаш ли да добавиш дума, фраза или превод?
Изпрати ни ново предложение за PONS OpenDict. Предложенията се преглеждат от редакционния екип на PONS и след това се включват в PONS OpenDict.