В речника Oxford-Paravia италиански
италиански
английски
I. imperativo [imperaˈtivo] ПРИЛ
1. imperativo (che ordina):
- imperativo tono
-
- imperativo tono
-
2. imperativo ЛИНГВ:
- imperativo frase
-
3. imperativo ЮР:
II. imperativo [imperaˈtivo] СЪЩ м
1. imperativo (obbligo):
- imperativo (della moda, di situazione)
- imperative di: of
2. imperativo ЛИНГВ:
- imperativo
-
3. imperativo ФИЛОС:
- imperativo
-
III. imperativo [imperaˈtivo]
- imperativo categorico ФИЛОС
-
- imperativo categorico ФИЛОС
-
английски
италиански
в PONS речника
италиански
английски
imperativo1 [im·pe·ra·ˈti:·vo] ПРИЛ
1. imperativo (tono, esigenza):
- imperativo
-
Phrases:
- modo imperativo ЛИНГВ
-
imperativo2 СЪЩ м ЛИНГВ, ФИЛОС
- imperativo
-
- imperativo categorico
-
английски
италиански
-
- imperativo, -a
-
- imperativo м
PONS OpenDict
Искаш ли да добавиш дума, фраза или превод?
Изпрати ни ново предложение за PONS OpenDict. Предложенията се преглеждат от редакционния екип на PONS и след това се включват в PONS OpenDict.
Примери от PONS речника (редакционно проверени)
- modo imperativo ЛИНГВ
- imperativo categorico
едноезични примери (не са проверени от PONS редакцията)
Ma, siccome è imperativo conservare … i diritti e le prerogative della corona, è evidente che tale autorità continua a risiedere nella persona del re.
it.wikipedia.org L'imperativo futuro non esiste in italiano, e in latino ha anche le terze persone.
it.wikipedia.org Il divieto di mandato imperativo, invece, salvo limitate eccezioni, è incorporato in quasi tutti i sistemi costituzionali di paesi a democrazia rappresentativa.
it.wikipedia.org Il modo iussivo nel russo moderno funge da imperativo (per impartire ordini, comandare o richiedere), ma copre la terza persona anziché la seconda persona.
it.wikipedia.org La sequenza è la struttura di controllo fondamentale di qualsiasi linguaggio imperativo, inclusi i linguaggi macchina.
it.wikipedia.org