rozbroić [rozbroitɕ]
rozbroić св od rozbrajać
I. rozbrajać <‑ja; св rozbroić> [rozbrajatɕ] ГЛАГ прх
1. rozbrajać ВОЕН:
- rozbrajać minę, niewypał
-
2. rozbrajać прен geh (poprawić komuś nastrój):
II. rozbrajać <‑ja; св rozbroić> [rozbrajatɕ] ГЛАГ рефл ВОЕН
PONS OpenDict
Искаш ли да добавиш дума, фраза или превод?
Изпрати ни ново предложение за PONS OpenDict. Предложенията се преглеждат от редакционния екип на PONS и след това се включват в PONS OpenDict.
едноезични примери (не са проверени от PONS редакцията)
Oddziały wierne rządowi szybko jednak udaremniły zamach, otoczyły i rozbroiły spiskowców oraz uwolniły aresztowanych ministrów.
pl.wikipedia.org Po przechwyceniu centrum handlowego, do akcji przystąpili saperzy, którzy rozbroili je z ładunków wybuchowych pozostawionych przez terrorystów.
pl.wikipedia.org Trzech policjantów zbliżyło się do wskazanego samochodu, żeby rozbroić urządzenie, ale nie udało im się.
pl.wikipedia.org W 1837 roku emir uzbroił kilka tysięcy libańskich chrześcijan w celu stłumienia druzyjskiej rebelii, ale dwa lata później próbował rozbroić te oddziały.
pl.wikipedia.org Chłopi rozbroili je, a policjantów uwięzili, co spowodowało, że starosta zaalarmował wojewodę lwowskiego.
pl.wikipedia.org