kopnięcie <род ‑ia, мн ‑ia> [kopɲeɲtɕe] СЪЩ ср
1. kopnięcie → kopniak
2. kopnięcie (odrzut: broni, silnika):
- kopnięcie
-
- kopnięcie
- Rückstoß м
PONS OpenDict
Искаш ли да добавиш дума, фраза или превод?
Изпрати ни ново предложение за PONS OpenDict. Предложенията се преглеждат от редакционния екип на PONS и след това се включват в PONS OpenDict.
едноезични примери (не са проверени от PONS редакцията)
Kopnięcie – uderzenie stopą, kolanem lub inną częścią nogi stosowane w różnych formach konfrontacji fizycznej, w sztukach i w sportach walki.
pl.wikipedia.org Wrestler nabiera rozbiegu po czym skacze, wykonując w locie kopnięcie jedną nogą.
pl.wikipedia.org Strzelił wtedy bramkę, ale także wyleciał z boiska za kopnięcie rywala.
pl.wikipedia.org Faul taki popełnia się przez popchnięcie, przytrzymanie bądź kopnięcie przeciwnika, choć zauważa się, że może dotyczyć każdego członka drużyny, nie tylko tego z piłką.
pl.wikipedia.org Mimo istnienia tej możliwości zawodnicy rugby union bardzo rzadko decydują się na kopnięcie "z ręki", gdyż jest uznawane za znacznie trudniejsze.
pl.wikipedia.org