kle̱ben|bleibenALT ГЛАГ нпрх irr +sein
klebenbleiben → kleben
I. kle̱ben [ˈkleːbən] ГЛАГ нпрх
2. kleben (haften):
3. kleben fig разг (festhalten an):
| ich | bleibe | kleben |
|---|---|---|
| du | bleibst | kleben |
| er/sie/es | bleibt | kleben |
| wir | bleiben | kleben |
| ihr | bleibt | kleben |
| sie | bleiben | kleben |
| ich | blieb | kleben |
|---|---|---|
| du | bliebst | kleben |
| er/sie/es | blieb | kleben |
| wir | blieben | kleben |
| ihr | bliebt | kleben |
| sie | blieben | kleben |
| ich | habe | klebengeblieben |
|---|---|---|
| du | hast | klebengeblieben |
| er/sie/es | hat | klebengeblieben |
| wir | haben | klebengeblieben |
| ihr | habt | klebengeblieben |
| sie | haben | klebengeblieben |
| ich | hatte | klebengeblieben |
|---|---|---|
| du | hattest | klebengeblieben |
| er/sie/es | hatte | klebengeblieben |
| wir | hatten | klebengeblieben |
| ihr | hattet | klebengeblieben |
| sie | hatten | klebengeblieben |
PONS OpenDict
Искаш ли да добавиш дума, фраза или превод?
Изпрати ни ново предложение за PONS OpenDict. Предложенията се преглеждат от редакционния екип на PONS и след това се включват в PONS OpenDict.