Traducciones de „imiennik“ en el diccionario polaco » español

imiennik (-iczka) <pl. -icy> SUST. m (f)

imiennik (-iczka)

tocayo(-a) m (f)

Ejemplos monolingües (no verificados por la redacción de PONS)

polaco

Trafił do imiennika, tylko że z siedzibą w Łęcznej.

pl.wikipedia.org

Dzieckiem okazuje się siedmioletni chłopiec, który jest jego imiennikiem.

pl.wikipedia.org

Jan posiadał jednak syna imiennika ze związku pozamałżeńskiego, który jednak nie miał praw do spadku po ojcu (chodzi zwłaszcza o tytuł książęcy).

pl.wikipedia.org